نگهدارنده فیلم خشک

مقدمه

به دلیل استانداردهای زیست محیطی، استفاده و توسعه رنگ های آب پایه افزایش یافته است. تولیدکنندگان رنگ به سرعت آموخته اند چگونه از این رنگ ها محافظت کنند و از تخریب و آلودگی انها در حین انبارداری جلوگیری کنند. اگر این رنگ ها در شرایط محیطی سختی اجرا شوند (شرایطی که برای رشد میکروارگانیسم ها مناسب باشد.) فیلم های آنها می توانند بوسیله میکروارگانیسم ها آلوده شود که این سبب تخریب آنها می شود. همچنین این می تواند سبب مشکلات سلامتی نیز شود. به دلیل این اثرات منفی، پیشنهاد می شود از محصولاتی که از توسعه و رشد میکروارگانیسم ها جلوگیری می کند استفاده شود. پیش از شروع مطالعه محصولات نگهدارنده، خالی از لطف نیست که خلاصه ای در رابطه با انواع میکروارگانیسم هایی که می توانند نواقصی در فیلم رنگ ایجاد کنند و هم چنین شرایط رشد آنها و توسعه شان و اثراتی که می گذارند را بررسی کنیم.

میکروارگانیسم هایی که به فیلم رنگ حمله می کنند: میکروارگانیسم هایی که به فیلم رنگ حمله می کنند و سبب تخریب فیلم می شوند، شامل:

1- قارچ: بالغ بر 100،000 نوع مختلف قارچ شناسایی شده اند که برخی از آنها نیز خوراکی هستند. گونه ای که به فیلم رنگ حمله می کنند، متعلق به نوع Ascomicetos می باشد. آنها رنگ های مختلفی دارند، از بی رنگ تا مشکی. قارچ ها در محیط همه جا موجود هستند. هاگ های آنها بوسیله هوا، غبار و آلودگی جابجا می شوند. این هاگ ها زمانی که رسوب می-کنند و ته نشین می شوند، بر روی فیلم رنگ، به آن نفوذ می کنند. به عنوان نتیجه فرآیند متابولیک شان، می توانند باعث تخریب فیلم شوند. قارچ ها مانند سایر موجودات نیاز به غذا دارند تا رشد کنند و باز تولید شوند. فیلم رنگ مواد غذایی موردن نیاز انها را تامین می کند. این تغذیه شدن می تواند در دو روش مختلف انجام شود.

• جذب اجزا نامحلول با جرم ملکولی کم
• تخریب اجزا با جرم ملکولی بالا برای تبدیل انها به اجزا قابل هضم. این تنزیل و تخریب شیمیایی از ریق آنزیم هایی که توسط قارچ ها تولید می شود اتفاق می افتد.

بعد از تغذیه شدن، قارچ به سطح نفوذ می کند و شبکه ای از ریشه ها را توسعه می دهد که به mycelium معروف است. محصولات این mycelium، هاگ هایی هستند که منجر به تولید قارچ هایی جدید می شوند. اینها دوباره تولید می شوند و روی فیلم رنگ باقی می مانند یا در محیط جابجا می شوند. این ها منبع آلودگی های جدید بر روی پوشش های دیگر هستند. هاگ ها بسیار ریز هستندف این ها ممکن است بالغ بر 100 میلیون هاگ در یک میلی متر مکعب باشند. در شرایط بهینه، هر قارچ می تواند 50 میلیون هاگ جدید در یک دوره 15 روزه تولید کند.

روند آلوده شدن بوسیله قارچ

 

بسته به شرایط، نوع قارچ های پیدا شده متفاوت می باشد، متداول ترین نوع آنها در محیط های داخلی شامل Penicillium و Aspergillus می باشد. در محیط های بیرونی، متداول ترین نوع آنها، Alternaria و Cladosporium می باشد. در پوشش های چوب، گونه Aerobasidium که منجر به تولید لکه های آبی معروف می شود، نیز بسیار متداول است. در هر مقیاسی، وقتی از قارچ ها صحبت به عمل می آید، ظرفیت و توانایی بالای آنها از سازگاری با شرایط محیطی متفاوت باید همیشه در نظر گرفته شود. بنابراین، این احتمال وجود دارد که گونه های داخلی در محیط بیرون پیدا شوند و بالعکس.

قارچ ها همیشه از سطح به فیلم حمله نمی کنند بلکه بسیار محتمل است که سطحی که قبلا آلودگی داشته و آماده سازی مناسبی برای رنگ آمیزی نشده باشد از عمق فیلم شروع به باز تولید کند و علاوه بر نازیبایی، عدم چسبندگی عمق فیلم را نیز به وجود بیاورد.

قارچ، علاوه بر تخریب فیلم و کاهش مقاومت فیلم باعث رنگ پریدگی و یا ایجاد لکه های رنگی (حتی پس از زدوده شدن از سطح) و نیز ایجاد سطح نازیبا به رنگ های خاکستری و یا مشکی می شود.

قارچ ها برای رشد و تکثیر به محیط های فاقد نور و با رطوبت نسبتا بالا نیاز دارند.

2- جلبک ها: عمدتا در محیط های بیرونی، ساحلی، چوب و مناطقی که بارندگی بسیار زیاد است، یافت می شوند. جلبک ها میکروارگانیسم هایی هستند که به زندگی در شرایط آبی و محیط های بسیار مرطوب سازگار هستند. برای رشد نیاز به حضور نور و کربونیک اسید از هوا، و رطوبت به عنوان مواد غذایی دارند. ویژگی مشترک در این گروه، وجود پیگمنت های فتوسنتزی می باشد. رنگ آنها نیز متغیر است و جلبک هایی که به فیلم رنگ حمله می کنند معمولا به رنگ سبز(در طیف سبز) هستند. آنها معمولا ترجیح می دهند در مکان هایی رشد کنند که رو به شمال و غرب باشد ( مکان هایی که کمتر آفتاب گیر هستند).

مهم ترین گونه ای که به فیلم رنگ حمله می کنند گونه های Chlorella و Trentepholia هستند.

اساسا، حمله جلبک ها مشکلات ظاهری و بصری ایجاد می کند، اما در صورت رشد و توسعه مدوام آن ها یک محیط مرطوب کوچک را روی فیلم رنگ ایجاد می کند که می تواند رشد گونه هایی از قارچ را تسهیل کند.

3- گلسنگ و خزه: گلسنگ یک نمونه ساده از همزیستی را نشان می دهد، آنها ترکیب بین قارچ و جلبک هستند که می توانند مدت زمان زیادی را در محیط های خشک دوام بیاورند. آلودگی، خاک و گردو غبار می توانند روی سطح آنها به راحتی انباشته شودند و بدین ترتیب سبب رشد و توسعه خزه شوند. در واقع، خزه ها گیاهانی هستند که بوسیله آفت کش ها از بین می روند.

مولفه های رشد و نمو قارچ ها: بعد از بررسی میکروارگانیسم هایی که می توانند به فیلم رنگ حمله و سبب تخریب آنها شوند، اکنون مهم ترین شرایط برای رشد و نمو آنها را بررسی می کنیم:

1-3- pH: pH ای که قارچ ها می توانند در آن رشد و توسعه یابند محدوده ای بین 2 تا 8.5-9 می باشد، اما تقریبا تمام آنها در pHهای پایین و اسیدی بهتر رشد می کنند.

2-3- دمای محیط: هاگ های قارچ ها می توانند تقریبا در محدوده دمایی 21 تا 40 درجه سانتی گراد رشد کنند. بهینه-ترین محدوده دمایی بین 25 تا 30 درجه سانتی گراد می باشد.

3-3- وجود مواد مغذی: سرعت رشد قارچ ها بستگی به مقدار مواد مغذی دارد که تغذیه و رشد آنها را تضمین می کند. مهم ترین مواد مغذی عبارت اند از:

به صورت کلی، تمام محصولات آلی، به دلیل وجود اتم های کربن در ملکول هایشان می توانند منبع انرژی باشند. در رنگ های آبپایه، همانطور که می دانیم، مقادیر بسیار زیادی از مواد غذایی وجود دارد.

4-3- رطوبت نسبی: شرایط با رطوبت نسبی بالا، همیشه مطلوب برای رشد و نمو کپک، جلبک، مخمر و بعضی از باکتری ها می باشد. کمترین میزان رطوبت نسبی برای رشد قارچ ها 60 درصد و بهینه ترین مقدار حدود 80 درصد است.

1- فاکتورهایی که روی فیلم رنگ اثر می گذارند: فیلم رنگ اجرا شده، مورد هدف عوامل زیر قرار می گیرد:

برخی از این مولفه ها همیشه در طراحی و تولید رنگ ها مدنظر قرار گرفته می شوند مانند خواص شستشویی، سختی، پوشش و … . اما موارد زیادی وجود دارد که در آنها حمله های احتمالی به رنگ توسط فاکتورهای بیولوژیکی در نظر گرفته نشده است. یکی از عوامل مهم، تخریب فیلم رنگ، ظاهر شدن قارچ و جلبک روی سطح آن است. پیدایش آنها ماندگاری کثیفی و آلودگی را روی فیلم رنگ افزایش می دهد.

2- فاکتورهایی که در پیدایش قارچ بر روی فیلم رنگ دخیل هستند: برخی از فاکتورهایی که برای رشد قارچ بر روی فیلم رنگ ارجحیت دارند، عبارت اند از:

• فاکتورهای بیولوژیکی: برای پیدایش قارچ تنها دو عامل نیاز است تا ترکیب شود:

“رطوبت و مواد مغذی”

رطوبت می تواند منشاهای مختلفی داشته باشد، بدون شک مهم ترین انها فاکتورهای آب و هوایی و جوی است. البته که رطوبت در یک جو مرطوب، مشابه یک جو خشک نیست، در یک محیط نزدیک دریا، مشابه یک محیط چوبی یا روی کوه و … نیست. این رطوبت به راحتی می تواند سطح را آماده رشد قارچ کند. اگر رنگ روی یک سطح مرطوب اجرا شود، با تاخیر خشک می شود و اجازه می دهد قارچ به سرعت روی آن سطح رشد کند.

• فاکتورهای شیمیایی: مهم ترین آنها، آلودگی محیطی است. گازهایی که در جو وجود دارد، و آنهایی که از آلودگی های محیطی می آید، می توانند سبب پیشرفت و بهبود شرایط رشد میکروارگانیسم ها شوند، زیرا از یک سو می توانند به صورت فیزیکی فیلم رنگ را تخریب کنند و از سوی دیگر می توانند مواد مغذی را تامین کنند. آلودگی های جوی که بر روی فیلم رنگ تاثیر می گذارند اسیدی هستند. اثر اولیه آنها کاهش pH فیلم خشک است. در نتیجه، بسیار آسیب پذیرتر به حمله قارچی می شوند و همانطور که قبلا گفته شد، قارچ ها در pH اسیدی بهتر رشد می کنند. با توجه به نکته گفته شده، گاهی پیشنهاد می شود اجزایی در فرمولاسیون رنگ وجود داشته باشند که به نگهداری pH فیلم رنگ در محدوده قلیایی کمک کند.
• فاکتورهای فیزیکی: در این بخش از یک سو فاکتورهای جوی شامل تغییرات ناگهانی در دما، تشعشعات خورشیدی، باران، تگرگ و … را داریم و از سوی دیگر فاکتورهای مکانیکی مانند ضربه و خراش و … را داریم. خراش های موجود در لایه های رنگ مسیری است که هاک ها در آنها نفوذ می کنند و رشد قارچ را تسهیل می کنند. تفاوت های مشخصی برای فیلم رنگی که قرار است در محیط داخلی قرار بگیرد با فیلم رنگی که در محیط خارجی قرار بگیرد باید گذاشت:
• محیط داخلی: موارد زیر باید در نظر گرفته شود:
• وجود آب ناشی از ساخت و ساز در ساختمان های نوساز
• تشکیل بخار متراکم آب به دلیل عدم وجود گرما
• رطوبت بالا در داخل اتاق
• تهویه نامناسب و ناکافی
• استفاده از عایق روی دیوارهای خارجی (دیوار پوش ها)
• محیط بیرونی: موارد زیر باید در نظر گرفته شود:
• رطوبت که از باران ایجاد می شود و بر روی فیلم رنگ اثر می گذارد
• درجه رطوبت محیطی، که بسیار به جهت مکان بستگی دارد (در مکانهایی که آفتاب کم است، ریسک این موضوع زیاد است)
• رسوب آلودگی و مواد آلی که احتمال آلودگی را افزایش می دهد.

در شرایط مناسب، فاکتورهای بیولوژیکی بر سایر فاکتورها ارجحیت دارد.

3- اثرات آلودگی بوسیله میکروارگانیسم ها: اثرات آلودگی فیلم رنگ بسیار مشهود هستند. ابتدا:

تغییر رنگ: سیاه شدن یا تغییر رنگ دادن

اثرات طولانی مدت به نفوذ در فیلم رنگ مرتبط است که سبب تخریب فیلم می ود. برای مثال:

• ترک خوردن
• از بین رفتن چسبندگی
• تخریب یا زنگ زدن سطح
• جذب و نگهداری بیشتر کثیفی و چرک و گرد و خاک

یک وجه بسیار مهم، به خصوص در محیطهای داخلی، اثرات سمی آن است که بر سلامتی انسان اثر می گذارد. اگر یک سطح آلوده شده باشد، استنشاق هاگ های موجود می توانند باعث آلرژی، مشکلات تنفسی و بیماریهای دیگری مانند بیماری Aspergillosis از طریق استنشاق هاگ های Aspergillus اتفاق می افتد، شود.

موارد زیر نشان دهنده اثرات اصلی روی سلامتی هستند:

• مشکلات مسمویت
• خارج کردن سم
• آلرژی و مشکلات تنفسی
• سایر بیماری ها
• کاهش بهداشت محیط

4- شرایط برای انتخاب ضدقارچ: ضدقارچ و ضدجلبک محصولاتی هستند که در آب نامحلول هستند (اجزا فعال آن ها). ماموریت آن ها محافظت از محصولات پلیمری اجرا شده بر روی سطح، در مقابل رشد میکرو ارگانیزم ها (مانند قارچ و جلبک) می باشد که می توانند به انواع پوشش ها حمله کرده و باغث تخریب ان ها شوند. این پوشش ها شامل رنگ، لاک، لایه پرداختی روی چوب، چرم، پلاستیک و پارچه می باشد. وقتی صحبت از ضدقارچ و ضد جلبک برای نگهداری رنگ می شود، سولاتی مشابه سوال های زیر مطرح می گردد:

• چه مدت زمان از رشد میکروارگانیسم ها بر روی لایه رنگ اجرا شده جلوگیری می شود؟
• آیا آنها در تمامی شرایط موثر هستند؟
• آیا آنها می توانند اثرات نامطلوب داشته باشند؟
• آیا بر روی پایداری اثر می گذارند؟
• آیا می توانند منجر به بی رنگ شدن یا تغییر رنگ نامطوب شوند؟
• آیا می توانند منجر به گچی شدن شوند؟
• آیا می توانند منجر به اثرات نامطلوب دیگر شوند؟

هزینه یک محافظت موثر چقدر است؟

متاسفانه در حال حاضر، اجزا فعال پایداری وچود ندارند در این شرایط که اثرات نامطلوب دیگر نداشته باشند. برخی اجزا موجود می توانند منجر به مشکل در پایداری رنگ، بخاطر فعل و انفعالات با اجزا دیگر رنگ ایجاد کنند. آنها هم چنین می-توانند سبب گچی شدن، زردگرایی و بی رنگ شدن، بسته به نوعی که استفاده شده است، شوند. در انتخاب افزودنی مناسب، دستیابی به بهترین و ماندگارترین محافظت با قیمت منطقی و کمترین مقدار تاثیرات نامطلوب باید در نظر گرفته شود. هیچ ضد قارچ و ضدجلبکی موجود نیست که بتواند بطور نامحدود رشد و نمو قارچ، کپک و جلبک را جلوگیری کند، بنابراین سوال از یک فرمولاتور رنگ مطرح می شود که چگونه باید به یک محافظت با کمترین قیمت و با حداقل اثرات نامطلوب بر روی سایر اجزا رنگ دست یابد. تست های آزمایشگاهی برای تشخیص درجه محافظت محدود است با توجه به اینکه پیش بینی کارایی آنها درشرایط واقعی باید درنظر گرفته شود، متاسفانه افزودنی هایی که در آزمایشگاه تست می شوند همیشه در شرایط واقعی موثر نیستند. بنایراین، تست های آزمایشگاهی همیشه پیش بینی برای محافظت در شرایط واقعی را تایید نمی کنند. قرار دادن اجزای رنگ برای تست و زیر شرایط مشخص بویژه شرایط کنترل شده، بهترین روش برای پیش بینی عملکرد واقعی افزودنی در شرایط واقعی اجرا می باشد. فاکتورهایی مانند تغییر بین سطوح وشرایط آب و هوایی نیز باید در نظر گرفته شوند. این ها تاثیر بسزایی در رشد کپک دارند. بنابراین، این ها باید به صورت ویژه رصد شوند و باید تلاش شود تا شرایطی برای تست ایچاد شود که بیشترین نزدیکی را به شرایط واقعی داشته باشد. قرارگرفتن نمونه تست درمعرض شرایط مختلف زمانی، تعداد دفعات، فصول مختلف سال و مکان های مختلف، نتایج متفاوتی ایجاد می کند. بنابراین، مهم است که تمامی اطلاعات را داشته باشیم تا امکان مقایسه وجود داشته باشد.

ضدقارچ های بسیاری وجود دارد که می تواند در مقابل طیف وسیعی از قارچ و خزه عمل کنند. اگر چه، همه آنها برای استفاده در رنگ مناسب نیستند.

ویژگی های مطلوبی که از یک ضدقارچ (در مقوله محافظت از فیلم خشک) انتطار می رود عبارت اند از:

اثرگذاری: این افزودنی باید در مقابل طیف وسیعی از مخمر، قارچ و جلبک عمل کند.
ماندگاری: عملکرد موثر باید دوره زمانی زیادی (2-3سال) بدون کاهش کارایی ادامه داشته باشد.
نا محلول بودن در آب: برای به حداقل رسیدن اتلاف احتمالی به دلیل شستشو(اجزای فعال از رطوبت تاثیر می پذیرند)
فشار بخار کم: برای جلوگیری از اتلاف به دلیل بخار شدن
سازگاری با اجزا فرمولاسیون: این محصولات نباید تغییر یا اثری بر روی ویژگی های رنگ مانند ایجاد مشکلاتی در خشک شدن رنگ، بو، رئولوژی و … چه در زمان اجرا و چه بعد از آن ایجاد کنند.
پایداری شیمیایی و پایداری فیزیکی: این محصول باید در شرایط دمایی، pH، اکسیداسیون های جوی و گازهای آلوده دیگر، اشعه های فرابنفش (اگر پوشش در محیط بیرونی استفاده شود) پایدار باشد. این افزودنی نباید با اجزای رنگ واکنش دهد. واکنش های احتمالی به عنوان غیرفعال کننده آنها شناخته می شوند.
خورنده نبودن: در مقادیر مصرفی نباید مشکلات خوردگی ایجاد کنند.
سازگاری زیست محیطی: نباید بوی نامطلوب دهند و مقدار سموم آنها برای پستانداران حداقل باشد. نباید باعث حساسیت، التهاب و آلرژی شوند. اثرشان بر روی محیط باید حداقل باشد و به راحتی باید در محیط زیست تخریب شوند.
حمل و نقل راحت (فرم فیزیکی): ترجیحا به صورت مایع باشند.
قیمت مناسب: باید نسبت به اثرگذاری قیمت منطقی داشته باشند.
مجاز و مطابق قانون باشد: اخیرا دستورالعمل محصولات نگهدارنده اروپا (BPD) منتشر گردید که استفاده از محصولات با عملکرد نگهدارندگی را پوشش می دهد و تنظیم می کند. با توجه به این عملکرد در اینده، تولید کنندگان رنگ با خواص ضدقارچ باید آنها را ثبت کنند و فقط از محصولات استفاده کنند که در لیست مثبت در نظر گرفته شده است.

موارد ذکر شده در بالا را می توان در سه مورد زیر خلاصه کرد:

5- شرایط برای فرموله کردن رنگ های ضدقارچ: تداوم محافظت از رنگ ها و پوشش های ضدقارچ حتی در بدترین شرایط مانند وجود اثرات جوی آب و هوایی، گرد وغبار و آلودگی های محیطی انتظار می رود. در محیط درونی، ریسک آلودگی و عفونت به طرز چشمگیری در صورت حذف رطوبت کاهش می یابد (با گرم کردن یا رطوبت زدایی)، اگر چه متاسفانه این روش ها در تمام موارد پاسخگو نیستند. مکان هایی که برای تولید مواد غذایی هستند، موارد خاصی هستند. در این موارد، به دلیل پروسه تولید غذا، رطوبت بسیار زیادی بر روی دیوارها و سقف ها تولید می شود. این تراکم و رطوبت حاوی مقادیر زیاد مواد مغذی است و رشد میکروارگانیسم های روی آنها به راحتی انجام می شود(رشد ثانویه). اگر این رشد متوقف نشود، ممکن است مورد حمله و تخریب فیلم رنگ شود. بنابراین، ضدقارچ ها نه تنها برای جلوگیری از رشد میکروارگانیسم ها بر روی فیلم رنگ استفاده می شوند بلکه از رشد ثانویه نیز جلوگیری می کنند. در این نقطه، ما خود را در معرض خطر می بینیم: از یک سو، ضدقارچ باید سطح مشخصی از حلالیت را داشته باشد تا بتواند پخش شود و از رشد ثانویه جلوگیری کند از سوی دیگر پخش شدن اجزا فعال به صورت مداوم، از غلظت مواد فعال در فیلم رنگ می کاهد و بنابراین محافظت از رنگ را کاهش می-دهد. رنگ های ضدقارچ محدودیت دوره زمانی دارند و متاثر از شرایط محیطی و مشخصات فنی رنگ مورد استفاده هستند.

در محیط های بیرونی، مقاومت به اشعه فرابنفش و محافظت در مقابل تغییر رنگ و ظاهر شدن رنگ های نامطلوب از زردگرایی (در رنگ های سفید) بسیار مهم هستند.

در کشورهای استوایی که دما بسیار بالا است و سطح رطوبت نیاز بسیار بالاست، و همچنین بارندگی زیاد است، جلوگیری از ایجاد کلونی ها به وسیله جلبک بسیار مهم است. استفاده از اجزا فعال با حلالیت پایین در آب و حداقل جدا شدن و تخریب شدن مهم است. علاوه بر موارد ذکر شده در بالا، وقتی که یک رنگ ضدقارچ فرموله می شود، نوع محملی که استفاده می شود نیز باید در نظر گرفته شود. بطور کلی باید: غیرقابل نفوذ، غیر صابونی شونده، منعطف و سخت و همچنین دارای حداقل جذب آلودگی و کثیفی باشد. غیرقابل نفوذ باید به گونه ای باشد که در برابر جریان خارج به داخل آب عایق باشد. اگرچه که اجازه جریان داخل به خارج آب را بدهد. چون در غیر این صورت توسعه رطوبت را تسهیل می کند. به عبارت دیگر، باید در برابر جریان آب غیرقابل نفوذ باشد اما در برابر بخار آب نفوذ پذیر باشد.

محمل های قابل صابونی شدن، برای مثال، پلی وینیل استات ها به راحتی مورد حمله قرار می گیرند. نگهداشتن فیلم رنگ اجرا شده در pH قلیایی مانع از رشد قارچ می شود.

مقداری انعطاف پذیری در محمل نیز برای سازگاری با جابه جایی های ناشی از انبساط و انقباض سطح نیاز است.

به صورت همزمان، محمل باید سخت هم باشد، زیرا که رشد و توسعه هاگ ها در سطوح سخت بسیار دشوار تر از سطوح نرم است. زمانی که جذب آلودگی بیشتر است، امکان رشد قارچ نیز بیشتر است و هم چنین امکان رشد ثانوبه بر روی آلودگی-های چسبیده بر روی فیلم نیز بیشتر است.

جنبه دیگری که باید مدنظر قرار داده شود، فعل و انفعالات احتمالی بین نگهدارنده با سایر اجزای فرمولاسیون می باشد که می تواند کارایی آنها را کاهش دهد یا با آنها واکنش داده و عملکرد انها را تغییر دهد. پیشنهاد می شود به واکنش های احتمالی با پلی فسفات ها توجه شود.

6- تست های ضدقارچ: استفاده از ضدقارچ ها با فعالیت بالا برای تضمین این موضوع که در رنگ خوب عمل می کنند کافی نیست. عملکرد رنگ های ضدقارچ با مطالعه عملکرد ضدقارچ ها در رنگ انجام می شود، بنابراین حفاظت بدست آمده زمانی که رنگ روی سطح اجرا شده و در شرایط رشد قارچ و میکروارگانیسم نگهداری می شود، بررسی می گردد. این تست ها می-توانند در شرایط طبیعی یا تشدید شده انجام شوند. قرار گرفتن در معرض شرایط طبیعی نیازمند زمان طولانی و هزینه زیادی است. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض شرایط مختلف مانند آب و هوا، مکان، موقعیت جغرافیایی، نور و بارندگی نیز مهم است. تست های تشدید شده می توانند شرایط مناسب را در آزمایشگاه ایجاد کنند و به نتایجی در مدت زمان قابل قبول نیز دست یافت.

اگرچه قاعده خاصی برای انجام این تست ها در رنگ وجود ندارد اما دستورالعمل های مختلفی در ASTM,UNE, ISO, … وجود دارد که مشخصا فقط برای رنگ نیستند اما تضمین برای کیفیت تست انجام شده می دهند.

بسته به اینکه کدام دستورالعمل استفاده شده، روش تست تغییر می کند، اگرچه در اصل، تمام روش ها، مراحل زیر را شامل می شوند:

1. اجرا رنگ بر روی سطح مورد تست
2. خشک کردن رنگ و سطح
3. اختصاص دادن چند عدد نمونه برای تست های با شستشو و چند تست بدون شستشو
4. استرلیزه کردن نمونه ها
5. آغشته کردن نمونه ها به میکرو ارگانیزم ها
6. قرار دادن در انکوباتور
7. بررسی نتایج

تست های شستشو شامل غوطه ور کردن نمونه ها در آب و مطالعه نتایج است. شستشو می تواند بصورت استاتیک و ثابت باشد به این صورت که آب بر روی نمونه ریخته می شود و آب در مدت زمان های مشخص عوض می شود، یا به صورت دینامیک و پویا باشد به این شکل که جریان آب بصورت مداوم روی نمونه ها قرار دارد. روش دینامیک برای تست رنگ هایی که در محیط بیرونی و با شرایط شدید باراین استفاده می شوند بیشتر پیشنهاد می گردد. با توجه به نتایج، در مجموع نمونه-هایی که میکروارگانیسم ها روی آن رشد نکرده اند تست را پاس کرده اند. استفاده از نمونه شاخص که به هیچ میکروارگانیسمی آغشته نیست به عنوان شاخص پیشنهاد می شود.

7- آماده سازی سطح (تمیز کردن): آماده سازی مناسب سطحی که قرار است روی آن رنگ اجرا شود، برای دستیابی به نتیجه موفقیت آمیز از رنگ ضدقارچ، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. این موضوع باید مدنظر قرار داده شود که رنگ های ضدقارچ به عنوان یک محصول پیشگیری کننده طراحی شده اند نه یک محصول برای از بین بردن آلودگی. کثیفی و آلودگی یک غذای خوب برای توسعه قارچ هستند. بدین ترتیب پیشنهاد می شود قبل از انجام رنگ آمیزی از روی سطح پاک شوند و این اطمینان حاصل شود که زیر آیند (بستر) عاری از آلودگی شده است. اگر رنگ آمیزی بر روی سطحی انجام می شود که قبلا آلوده شده در ابتدا بایستی تمامی سطح با ابزار فیزیکی مانند برس سیمی به صورت چشمی عاری از آلودگی شود، سپس با استفاده ا محلول قوی گند زدا مطمئن شویم که در حفره ها و درز ها و ترک ها نیز هیچ آلودگی وجود ندارد. حتی اگر از لحاظ عملیاتی مقدور است پیشنهاد می شود که با شعله سطح را از آلودگی بزداییم. وجود رطوبت جدی سطح باید قبل از رنگ امیزی از بین برده شود و اگر غیر ممکن است باید راهی پیدا کنید تا رنگ روی لایه عایق اجرا شود. وجود قارچ در محیط های داخلی به دلیل هوادهی ضعیف در مکان های خاص خانه، مانند پشت مبل ها ، کابینت ها و کمدها و همچنین محیط هایی که رطوبت جمع می شود. سطح باید یکنواخت باشد و هیج شکافی نداشته باشد. شکاف های پوشش به همراه بتونه و پرکننده مشکلات مضاعفی مانند خشک شدن کند را ایجاد می کند. بنابراین، پیشنهاد می شود از بتونه و پرکننده هایی با مشخصات ضدقارچی استفاده می شود. این پیشنهاد برای بتونه هایی که اتصالات پیش ساخته را به هم متصل می کنند نیز صادق است. (بیشترین رشد قارج همیشه در شکاف های فیلم رنگ انجام می شود). نبود آلودگی قبلی در سطحی که رنگ آمیزی می شود مهم است. چون اثر رنگ ضدقارچ برای سطح آلوده کم است، بنابراین وقتی این شک وجود دارد که سطح آلوده است یا خیر، قبل از رنگ آمیزی با رنگ ضدقارچ، موثرترین روش و اقتصادی ترین روش تمیز کردن سطح است. برای این منظور ساده ترین روش:

• تمیز کردن با هیپوکلریت ها (سفیدکننده ها)
• تمیز کردن با آب اکسیژنه
• محلول های تمیز کننده
• شعله افشانی

استفاده از محلول های هیپوکلریت، اثر اکسیداسیون آنها باید مدنظر قرار داده شود، زیرا که ممکن است باعث لکه و رنگ پریدگی فیلم رنگ اجرا شده گردد. برای جلوگیری از این موضوع، بعد از استفاده از این محلول ها، سطح شسته شود. از سوی دیگر، تغییر رنگ، همیشه به این معنا نیست که تمام قارچ ها از روی سطح از بین رفته اند. گاهی، تغییر رنگ شیمیایی اتفاق می افتد. از بین رفتن آلودگی تمام قارچ ها بسیار سخت تر از بین بردن عفونت باکتریایی می باشد. از بین رفتن تمام آلودگی های قارچی مستلزم استفاده از محافظت کننده فیلم خشکی (Dry Film Protector) است که نه تنها قارچ ها را از بین ببرد بلکه، mycelium ها در شاخه ها آنها را نیز از بین ببرد. اگر حیات اندکی از آنها هم باقی بماند، در شرایط مطلوب به سرعت خود را بازتولید می کنند و از بین بردن ان ها نیازمند استرلیزاسیون اضافی و رنگ آمیزی مجدد دارد.

بنابراین، استفاده از محلول های تمیز کننده بخصوص برای آماده سازی و از بین بردن آلودگی های احتمالی پیشنهاد می شود. در نهایت این باید در نظر گرفته شود که سطوح زبر آسیب پذیر تر از سطوح نرم هستند، به این خاطر که تمایل بیشتری به نگهداری هاگ ها بر روی خود دارند.